دکتر آن دان استاد رسانه و ارتباطات در دانشگاه سیدنی استرالیا در مورد این موضوع که روشهای پدیدارشناختی، هرمنوتیک، سازه‌انگاری و غیر سازه‌انگاری در نگارش مطرح هستند و بر این اساس شما کدام روش را در تحقیق به کار می‌برید به خبرنگار مهر گفت: برای نوشتن آثار و کارهای تحقیقاتی از روشهای گوناگونی بهره می‌گیرم. معمولا برای انجام کارهای میدانی مصاحبه انجام می‌دهم.
وی افزود: تصور من این است که مطالعات علمی مربوط به نژادها یا قوم نگاری با حضور طولانی مدت در محل امکان پذیر است.
این استاد دانشگاه یادآور شد: با این حضور و بررسی موضوعات از نزدیک است که می‌توان تحقیق عمیقی از آنها داشت.
مؤلف "رسانه، بازار و اخلاق" در ادامه یادآور شد: در واقع شخص محقق به عنوان نماینده آن گروه و حوزه مطالعاتی به شمار می‌رود. بر این اساس پرسش از آنها و بررسی جوابهای آنها دغدغه‌ها و مسائل آنها را بازگو خواهد کرد و شما به عنوان محقق درک درستی از مسائل مربوط به آنها خواهید داشت.
وی افزود: شخص محقق ممکن است در مورد آن حوزه مطالعاتی دانش پیشینی داشته باشد. این جای اشکال نیست ولی باید با حضور و مطالعه میدانی واقعیتهای احتمالی جدید را نیز دید. معمولاً شیوه و روش شناخته شده و معمول این است که که بر اساس مطالعات صورت گرفته، مطالعه‌ای انجام شود.
مؤلف "روایت و رسانه" تأکید کرد: این مطالعات معمولاً برای مقاصد مالی انجام می‌شوند که شخص محقق باید از آن دوری جوید و مطالعه او باید با واقعیت آن حوزه موضوعی انطباق داشته باشد.
وی یادآور شد: شیوه و روش دیگری که مورد توجه من است نظریه‌پردازی است. رسیدن به این مرحله زمان زیادی می‌طلبد. نظریه پردازی به معنای انتخاب الگوها است. در این فرایند حوادث و پدیده‌ها و روابط میان آنها در قالبی نظری بیان می‌شوند.
استاد ارتباطات دانشگاه سیدنی در پایان تصریح کرد: در حوزه رسانه و ارتباطات تونایی شکل دادن به گفتمان مسلط خبری به روابط پیچیده میان مؤلفه‌ها اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بستگی دارد.
نظر شما